Toen ik eindelijk gisteren rond 3.30 aankwam, stond Martin al op me te wachten. Hij brengt alle vrijwilligers van en naar het guesthouse, vrijwilligershuis en als je uitstapjes maakt. Hartstikke aardige jongen. Helemaal niet star zoals ik wel eens gelezen heb, je moet wel zelf een verhaal aanknopen anders is het inderdaad stil. Toen ik aankwam na ruim een uur moest Michael wakker worden gemaakt. Hij liet me het questhouse zien en hebben nog even gekletst. Vanochtend een heerlijk koude douche genomen. Not..een douchekop waar een klein beetje water uitkomt, maar daar zal ik aan moeten wennen. De komende maand geen warme waterstraal dus. Hoe ik mijn haar moet wassen weet ik nog niet, maar gelukkig heb ik droogshampoo bij me ;-). Vandaag met Michael naar Kampala gegaan. Wat een belevenis. We hebben een taxibusje genomen die overal toetert en zoveel mogelijk mensen meeneemt. Het verkeer is ongelooflijk. De Boda boda’s ( brommers die mensen vervoeren) vliegen ook overal tussendoor, iedereen doet maar wat en in Kampala is het verschrikkelijk druk. Volgens mij adem je daar alleen bezineluchten in echt heul vies, maar in de taxirit er naartoe keek ik mijn ogen uit. (gisteren in het donkert thuis gekomen dus niet veel gezien). Overal kleine winkeltjes, zeg maar kleine containters waar van alles verkocht. Het is zo moeilijk te omschrijven wat je allemaal ziet, maar ik vond het prachtig. Morgen komen een aantal vrijwilligers hier naartoe omdat ze op safari gaan. Leuk om hier niet meer alleen te zitten en meiden te zien die ik daarna weer in Jinja ga zien. Morgen komt er ook nog 1 meisje aan. Ik denk dat ik met haar naar het vrijwilligershuis ga en naar de plek ga waar ik voorlopig zal blijven. Ik heb nu al veel indrukken opgedaan en dat na 1 dagje Kampala (Dat wordt nog wat..) Het grappige is dat Michael drie maanden in Nederland, bij zijn zus, is geweest. Hij keek zijn ogen uit dus hij snapt dat ik dat nu hier heb. Wat een andere cultuur, maar geweldig. Tot de volgende keer!